Jesteś: 21. Czuły

Trafiłam do raju na ziemi. Siedziałam na drewnianym pomoście, stopy leniwie maczałam w ciepłej jak zupa wodzie, a mój wzrok sięgał hen, hen daleko, poprzez miękkie odcienie niebieskości, aż po horyzont. Uszy wypełniał delikatny szum fal, słońce ogrzewało moją twarz i nagie ramiona. Mogłabym w tym miejscu zatracić się zupełnie i już nie wracać.

Znajdowaliśmy się na niewielkiej wysepce, porośniętej bujną, soczystą roślinnością. Od lądu odbijał długi, kręty pomost, przy którym na grubych palach umieszczone zostały drewniane domki o okrągłych, słomianych dachach. Wyspę ochraniały czary i z tego powodu można było tu spotkać tylko czarodziejów.

Usłyszałam delikatne skrzypienie pomostu, informujące mnie, że ktoś zmierza w moim kierunku. Przekręciłam lekko głowę i w promieniach słońca ujrzałam wysportowaną sylwetkę Malfoya. Miał na sobie jedynie krótkie spodenki i obcisły podkoszulek. Jego skóra już zdążyła się ładnie zabrązowić, mocniej od mojej.

- Cześć, Granger – rzucił na powitanie, przysiadając obok mnie i maczając nogi w wodzie. Poruszał nimi w przód i w tył, wzbijając w górę kropelki. Kilka z nich dosięgło mojej skóry. – Nie szykujesz się? Wy kobiety to potrzebujecie jakiejś dodatkowej doby na przygotowania.

Rzuciłam mu mordercze spojrzenie.

- Czy ty naprawdę myślisz, że można w dziesięć minut zrobić wyjściowy makijaż, piękną fryzurę, manicure, dobrać odpowiednią suknię, dodatki, no i jeszcze te wszystkie zabiegi pielęgnacyjno-upiększające…

Uniósł brwi.

- No? To co tu jeszcze robisz?

- Tak serio to nie zajmuje mi to aż tyle czasu. To znaczy lubię posiedzieć sobie w kąpieli z nawilżających olejków, nakładać setną maseczkę błotną, peeling, puścić dobrą muzykę dla relaksu… - Rozmarzyłam się. Ciąg czynności do odhaczenia przed wielkim wyjściem zawsze wpływał na mnie uspokajająco.

- No?

- Czasami – dodałam z naciskiem. W końcu byłam kobietą, nawet jeśli nie interesowało mnie spędzanie na takich rozrywkach każdej chwili mojego życia.

- Ale? – drążył Malfoy.

- Ale jesteśmy na Malediwach. Temperatura nie spada poniżej dwudziestu pięciu stopni. Woda jest jeszcze cieplejsza. Moja skóra ciągle jest słona i zgrzana słońcem. A tam – wskazałam ręką w stronę plaży – właśnie mocują jakieś hawajskie dekoracje. A twój szef powiedział, że pod ubraniem koniecznie ma się znaleźć strój kąpielowy. Myślisz, że w takich warunkach zrobię z siebie porcelanową lalę?

Wzruszył ramionami.

- Nie wiem. Nie zrobisz? Astoria by zrobiła.

Znowu ta Astoria. Irytowała mnie jej ciągła obecność pomiędzy nami. Z drugiej strony wskazywała, gdzie moje miejsce, więc łatwiej było przekonywać samą siebie, że bliskość Malfoya nic dla mnie nie znaczy. Trącił mnie po przyjacielsku ramieniem. Pachniał tak jak ja – powietrzem, solą, słońcem. I czymś specjalnym, zarezerwowanym tylko dla niego. Mogłabym patrzeć na delikatne piegi na jego nosie przez cały dzień.

Nie wytrzymałam intensywności naszych połączonych spojrzeń, a skóra jego ramienia paliła moje. Zsunęłam się do wody, przy okazji go ochlapując. Zanurzyłam się głęboko, dotknęłam stopami dna i odepchnęłam się delikatnie. Moje ciało było lekkie jak piórko, czułam się, jakbym szybowała w powietrzu, w tym cudownym bezwładzie. Przebiłam głową taflę wody i poczułam na skórze lekki powiew wiatru. Wzięłam wdech.

- Chodź – powiedziałam, wyciągając rękę do Malfoya i zapraszając go do wody. – Jest cudownie.

Chwycił moją dłoń. Odwróciłam twarz, kiedy wskakiwał i pisnęłam, gdy krople wody uderzyły o mój policzek. Pociągnął mnie w dół, pod powierzchnię. Otworzyłam oczy. Tutaj od rana do wieczora chodziliśmy z rzuconym zaklęciem odpychającym, żeby móc bez przeszkód widzieć pod wodą. Błogosławieństwo magii. Dzięki temu mogłam patrzeć i patrzeć na podwodny świat, wciąż zachwycając się jego pięknem.

Malfoy wyglądał pod wodą przekomicznie, zwłaszcza jego nieskoordynowane ruchy. Zachichotałam, a z moich ust wydobyły się bąbelki powietrza. Pociągnął mnie za dłoń, kierując bliżej dna. Zrobiło się ciemniej i przytulniej. U moich stóp przepłynęła ławica rybek. Odepchnęliśmy się od dna i wynurzyliśmy na powierzchni, żeby zaczerpnąć oddechu.

- Teraz marzy mi się bąblogłowy – powiedział Malfoy. Przeczesał włosy dłonią, zalizując je do tyłu. Pociemniały od wody.

- Też o tym pomyślałam – przyznałam – ale nie mam przy sobie różdżki.

- Ja też nie.

Bez ostrzeżenia zanurkował. Niewiele myśląc podążyłam za nim. Odpływał, wokół niego unosiło się mnóstwo przepięknych, połyskliwych bąbelków. Sprawdził, czy za nim płynę i zachęcił mnie gestem, więc odepchnęłam się rękoma, zamachałam nogami i w mig go dogoniłam. Pokazał mi piękną pasiastą rybkę, płynącą z wdziękiem i gracją. Jej skóra lśniła w promieniach przebijającego wodę słońca. Wskazał mi drugą i trzecią, a ja patrzyłam na nie wszystkie jak urzeczona. Ich zwinne ruchy były zachwycające.

Malfoy wyciągnął rękę i położył dłoń na moim policzku. Uśmiechał się. Wypuściłam kilka powietrznych bąbelków, by go rozśmieszyć. Chwycił obie moje ręce i pociągnął w górę. Wynurzyliśmy głowy równocześnie. Jego twarz była stanowczo zbyt blisko mojej, moje serce biło jak oszalałe. Łapałam łapczywie powietrze nie tylko dlatego, że wynurzyłam się na powierzchnię. To przez niego brakowało mi tchu.

- Tutaj jest przepięknie – powiedziałam. – Bardzo się cieszę, że jednak z tobą przyjechałam.

- Ja też się cieszę, że tu jesteś.

- Obiecaj mi coś – poprosiłam. Udał, że poważnie zastanawia się, zanim skinął głową. – Wrócimy jeszcze do wody, użyjemy bąblogłowy i popłyniemy tam, tam daleko!

Wskazałam ręką na horyzont.

- Aż tam? Nie boisz się rekinów?

Mój entuzjazm przygasł.

- Rekinów? – pisnęłam.

Puścił do mnie oko.

- Nie bój się, ja cię obronię.

Pływaliśmy i nurkowaliśmy aż ogarnęło nas zmęczenie, więc wyszliśmy z wody na plażę i pozwoliliśmy naszym ciałom wyschnąć, leżąc na piasku. Obserwowaliśmy z daleka ludzi ustawiających wszystko na ceremonię, zgrzanych, spoconych i zmęczonych. Krzątali się jak małe mróweczki, by zdążyć na czas. Uniosłam się na łokciach i odchyliłam głowę, łapiąc więcej słońca.

- Mogłabym tu zostać na zawsze – powiedziałam.

Malfoy nie odezwał się, ale czułam, że przypatruje mi się z boku. Nawet przestało mnie to krępować. W jego towarzystwie czułam się po prostu swobodnie. Aż nie do pomyślenia, że kiedyś nie było go obok mnie. Bez problemu odszukałam jego dłoń, jego palce zacisnęły się na moich. Byliśmy jednym. Chyba bym umarła, gdyby go zabrakło. Jeszcze nigdy nie czułam do kogoś czegoś tak silnego. Jego kciuk gładził wierzch mojej dłoni, był niczym najczulsza pieszczota. Nie chciałam, żeby kiedykolwiek przestał.

Tu, pod tym niesamowicie błękitnym niebem, zrozumiałam, że go kocham. Przekręciłam głowę. Patrzył na mnie, a jego oczy błagały… Sama nie wiem o co.

Kilka chwil później wróciliśmy do naszego domku, żeby zacząć przygotowywać się na ślub. Lucy pożyczyła mi swoją turkusową, lekką sukienkę, która idealnie wpasowywała się w panujący klimat. Pod spód założyłam swoje nowiutkie turkusowe bikini, wybrane specjalnie pod kolor sukienki. Włosy wysuszyłam na różdżce, ułożyłam je w loki i zostawiłam rozpuszczone. Nie było sensu zakładać butów na plażę, zresztą o to prosił sam przyszły pan młody, więc wyszłam z pokoju boso.

- Malfoy? – zastukałam do jego drzwi. – Jesteś gotowy?

 Odpowiedział mi jakiś huk i przekleństwo. Zapukałam jeszcze raz.

- Co się tam dzieje?

- Nic.

Otworzył mi drzwi czerwony i zasapany. Zerknęłam ciekawsko przez jego ramię i moim oczom ukazał się straszny bałagan. Przymknął drzwi, zasłaniając mi widok.

- Idziemy? – spytał.

Cofnęłam się, pozwalając mu wyjść. Trzymał obie ręce za plecami i zachowywał się dziwnie.

- To dla ciebie – powiedział, pokazując mi duży, kremowy kwiat. Odgarnął moje włosy za ucho i przypiął ozdobę. Uśmiechnęłam się do niego, przyjemne ciepło ogarnęło moje ciało. Czułam się jak zakochana małolata.

- Dziękuję.

Odwróciłam wzrok. Przyłapałam się na próbie chwycenia jego dłoni, tak jak wcześniej tego dnia, ale w samą porę ją cofnęłam. Malfoy ma żonę i wszyscy tu obecni o tym wiedzą. Zrobiło mi się głupio na samą myśl o naszych wcześniejszych wygłupach i miałam nadzieję, że nikt nie zobaczył nas razem. Nie zniosłabym takiego wstydu.

Nawet jeśli powiedział, że jej nie kocha.

Nawet jeśli to coś między nami miało się okazać prawdziwe.

Tak się po prostu nie robi.

Po drodze na plażę spotkaliśmy paru innych gości zmierzających w tamtym kierunku. Rozmowa zeszła na atrakcje dostępne na wyspie, Malfoy szczególnie zainteresował się organizowaną nazajutrz wyprawą podwodną. Ja sama na myśl o tym czułam się jak dziecko, które dostało cukierka, i tylko czeka na moment, kiedy będzie mogło go odpakować. Oboje potwierdziliśmy nasz udział i wymieniliśmy uśmiechy. Wszystko wydawało się aż zbyt piękne.

Howard Milles ze swoją Glen mieli wypowiedzieć słowa przysięgi małżeńskiej pod specjalnie w tym celu skonstruowanym łukiem, tonącym w różnokolorowych kwiatach. Ich stopy znalazły się bezpośrednio przy brzegu, na mokrym piasku, raz po raz obmywane łagodnymi falami. Promienie ciepłego słońca tańczyły na rudobrązowych włosach panny młodej, ubranej w zwiewną białą sukienkę i prosty wianek. Była dobre dwadzieścia lat młodsza od Howarda Millesa, założyciela Broomark Company, ale patrzyła na niego z takim uwielbieniem, iż grzechem byłoby posądzić ją o materializm. Sam Howard niemal pożerał ją wzrokiem. Goście zgromadzili się w półkolu, tak by każdy miał dobry widok na łuk weselny. Było niesamowicie – kolorowo, zwiewnie, radośnie. Pod stopami czułam piasek, w nozdrzach zapach oceanu, moje włosy pieścił wiatr. Do uszu dobiegała łagodna melodia harfy, pomieszana z szumem morza.

Przegapiłam moment, gdy dłonie moje i Malfoya odnalazły się, zupełnie jakby były do tego zaprogramowane. Gdy tylko się zorientowałam, cofnęłam rękę i rozejrzałam się w panice po obecnych, ale wszyscy zdawali się być pochłonięci widokiem ceremonii. Poczułam oddech Malfoya na skórze szyi i wzdrygnęłam się. Po moim ciele rozbiegły się przyjemne ciarki.

- Nie panikuj, Granger – wyszeptał do mojego ucha. Obróciłam lekko głowę i napotkałam spojrzenie jego szaroniebieskich oczu. Wydało mi się takie szczere, takie dobre. Miałam ochotę go pocałować, nie zważając na tych wszystkich ludzi dookoła. Przełknęłam z trudem ślinę i odwróciłam wzrok.

Nie mogłam skupić się na ceremonii, jego obecność obok mnie była drażniąca i rozpraszająca. Przerażały mnie własne myśli i to, co miałam ochotę z nim zrobić. Czułam się jak na haju, w zupełnie innej rzeczywistości, nie do końca świadoma otaczającego mnie świata. Liczył się tylko on. Jego oczy, usta, dłonie, całe ciało. Przestał używać perfum od Astorii, przemknęło mi przez głowę. Jest jej, ale już nie jest… Zerknęłam na jego dłoń. Nie miał obrączki. Moje serce zgubiło uderzenie, zanim zaczęło na powrót bić w szaleńczym tempie. Już wiedziałam, że ten dzień nie skończy się dobrze.

Rozległy się oklaski, do których dołączyłam z opóźnieniem. Państwo młodzi całowali się, od teraz już oficjalnie będąc małżeństwem. Glen Milles promieniowała szczęściem, jej mąż spoglądał na nią z dumą. W powietrzu czuć było miłość. Wznieśliśmy toast szampanem, wiwatując i składając życzenia. Słońce unosiło się nad naszymi głowami, gotowe zanurkować w morzu i dać się zastąpić ciemności. Niebo eksplodowało feerią barw, tak jak kolory przed moimi oczami, gdy patrzyłam na Malfoya. Wzięłam od kelnera drugi kieliszek szampana i wychyliłam go szybko. Bąbelki uderzyły mi do głowy i rozluźniły ciało. Poczułam złudny spokój.

Cisza przed burzą.

* * *

Muzyka docierała z oddali, gdy ja i Malfoy wylądowaliśmy na skraju plaży, w cieniu palm kokosowych. Na wniesionym podium tańczyły pary, wirowały światła i wszystko szalało, a my znaleźliśmy się w zupełnie innym świecie.

- Myślałaś kiedyś o tym, co by było, gdybyś nie wyszła za Rona? – spytał Malfoy znienacka. Siedzieliśmy naprzeciwko siebie, ja opierałam się o pień jednej palmy, on drugiej. Nasze stopy stykały się.

- No jasne, że tak – odparłam. – Tylko jakiś milion razy.

- I jak wnioski? – Poruszał brwiami, na co wydałam z siebie dźwięk pomiędzy parsknięciem a prychnięciem.

- Nie wiem. Na pewno moje życie wyglądałoby inaczej. Ale nie byłabym tą osobą, którą jestem w tej chwili. Chyba ją lubię.

- Ja też ją lubię – powiedział szybko.

Zapadła cisza. Czułam, że powinnam to jakoś skomentować, ale zastanawiałam się zbyt długo i straciłam szansę.

- A ty? – spytałam zamiast tego.

- Gdybym nie ożenił się z Astorią?

Przytaknęłam. Sięgnął do butelki szampana unieruchomionej w piasku w pobliżu naszych stóp. Gdy opuszczaliśmy centrum imprezy, zwinął ją z kuchni. Chwilę mocował się z korkiem, po czym ten odskoczył z hukiem i na piasek polała się piana. Pisnęłam. Kilka kropel dosięgło moich stóp.

- Jesteś cały? – Zachichotałam.

- Prawie. Poleciało mi tylko na ręce.

Upił kilka łyków, po czym podsunął butelkę mnie. Zachłysnęłam się bąbelkami i zakasłałam. Zimny szampan i ciepła noc to idealne połączenie. Zanim oddałam butelkę, powoli, małymi łyczkami, wypiłam sporo z jej zawartości.

- Tak, myślałem o tym – Malfoy podjął przerwany temat. – Sądzę, że to był błąd. Nie wiem, czy kiedykolwiek naprawdę ją kochałem. Czy to nie było życzeniowe. Zależało mi na niej. Ale to nie wystarczy, prawda?

Nie odpowiedziałam. Nie byłam odpowiednią osobą do wypowiadania się w tej kwestii. Popatrzyłam w górę, w rozgwieżdżone niebo. Świetliste punkciki jakby mrugały do mnie. Cały wszechświat patrzył w tym momencie na naszą dwójkę.

- Hermiono. – Przeniosłam na niego wzrok. Pochylał się w moją stronę, a jego oczy błyszczały niczym dwie jasne gwiazdy. Westchnęłam. – Wierzysz w przeznaczenie?

- Nie wiem sama. – Zabrałam z jego rąk butelkę i napiłam się szampana, chcąc zyskać na czasie. Kiedy ją opuściłam, nadal przypatrywał mi się w skupieniu. – Kiedyś nie wierzyłam w takie bzdury. Ale może coś w tym jest. Może nasze życia miały potoczyć się właśnie tak, żeby… - urwałam.

- Żebyśmy znaleźli się właśnie tutaj – dokończył po chwili. Delikatnie zabrał z moich rąk butelkę i odłożył ją na bok, po części zakopując w piasku.

- Uhm – przytaknęłam. Jego oczy znalazły się na poziomie moich, usta blisko moich ust. To były sekundy, a wydawały się wiecznością. Kiedy w końcu mnie pocałował, czułam się tak, jakby spadło na mnie całe niebo i otuliło swoim ogromem, dając mi poczucie bezpieczeństwa w tej otchłani niepewności.

Wiele minut, pocałunków i dotyków później wstaliśmy i obsypaliśmy się z piasku. Podzieliliśmy między siebie pozostałą część szampana i wróciliśmy do domku. Musieliśmy cały czas trzymać się blisko, miałam wrażenie, że jeśli przestanę dotykać Malfoya jakąkolwiek częścią mnie, stanie się coś bardzo złego. Rzucaliśmy sobie ukradkowe spojrzenia i uśmiechy. Bąbelki szampana buzowały w naszych ciałach.

Weszliśmy do mojego pokoju. Gdy tylko zamknął za nami drzwi, złapał mnie i okręcił. Nasze twarze znajdowały się na podobnym poziomie, gdy ja wpatrywałam się w niego, unosząc głowę lekko do góry, on zaś przygarbił plecy. Czułam, że coś ciągnie mnie nieznośnie w jego stronę, jak magnes, i gdybym tylko przestała się opierać, wpadłabym bezwładnie w jego ramiona. Zrobiło mi się gorąco na samą myśl o tym. Nie mogłam skupić uwagi na niczym innym. Moje serce biło jak oszalałe, gdy utkwiłam wzrok w jego jasnych tęczówkach, a później przesunęłam niżej, wzdłuż nosa, zatrzymując się na dłużej na charakterystycznym zakrzywieniu ust, by następnie przebiec wzdłuż miękkiej linii szczęki. Nim zorientowałam się, co robię, uniosłam dłoń i końcami palców przesunęłam od jego ucha do podbródka. W porównaniu z ciepłem jego twarzy, moje palce wydawały się lodowate. Jego dłoń zacisnęła się na mojej, gdy zbliżyłam ją do jego ust. Nie mogłam oderwać wzroku od jego oczu, zupełnie jakby w jakiś niejasny sposób mnie zahipnotyzowały. Ciepło bijące od jego ciała zniewalało mnie, przenikając falami do mojego wnętrza.

Jego wolna ręka musnęła moje czoło, gdy odgarnął z niego niesforny kosmyk włosów. Czułam nieznośne pragnienie, by zbliżyć się do niego jeszcze bardziej, złączyć ciało z jego, poczuć ciepło i bliskość i stopić się w jedność. Dotknij mnie, błagam, wyszeptałabym, gdyby moje ściśnięte gardło odważyło się mnie posłuchać.

- Hermiono, ja… - jego lekko ochrypły głos dotarł do mnie z opóźnieniem i nie wiedziałam nawet, czy sobie tego nie wyobraziłam. Widziałam napięcie w każdym mięśniu jego twarzy, ale jego oczy wciąż wpatrywały się we mnie z oczekiwaniem, z pożądaniem. Rozchyliłam usta, by zaczerpnąć powietrza i już tak pozostałam. Widziałam, jak jego źrenice rozszerzają się, tworząc ciemne, głębokie tunele. Nie obchodziło mnie to, kim jestem ja, a kim on. Byliśmy tylko my, połączeni, w tej beznadziejnej sytuacji, gdy miałam ochotę rzucić się na niego. Nie byłam w stanie przypomnieć sobie, kiedy ostatnio ktoś tak bardzo mnie pociągał. Moje ciało płonęło, rwało się do przodu, ku niemu. Dłonią, którą odgarniał mi włosy, przesunął delikatnie po moim policzku, a skóra w miejscu, w którym jej dotknął, zapłonęła. Może to było niewłaściwe, ale nic nie mogłam na to poradzić. Uniósł mój podbródek i wpił usta w moje wargi, a ja poczułam, że się rozpływam, topię. Niemal wyszarpnęłam dłoń z jego uścisku i przycisnęłam ręce do jego karku, chcąc, żeby był bliżej, bliżej… On objął mnie w pasie, tak ciasno, tak bezpiecznie, tak… och! Gdy miękkie usta obsypywały mnie pocałunkami, ledwo nad sobą panowałam. Wpiłam w niego palce i naparłam na jego usta. Nasze języki znalazły się, łącząc i tworząc coś niesamowitego, zapierającego dech w piersi. Przylgnęłam ciałem do jego ciała, chcąc… pragnąc… więcej… bliżej… Jego dłonie wodziły po moich plecach, pozostawiając palące linie, spragnione jego dotyku. Zacisnęłam palce na jego włosach i pociągnęłam lekko, próbując dać upust rozpierającej mnie energii. Dyszałam tak, jak zupełnie nie wypada przy szefie. W najśmielszych snach nie wyobrażałam sobie, że ktoś może tak całować, doprowadzając mnie do szału i kompletnej rozsypki, czyniąc mnie odważną i onieśmieloną, równocześnie słabą i silną.

Wyswobodził usta i odchylił lekko głowę, patrząc na mnie roziskrzonymi oczami. Miał wypieki na policzkach.

- Nie powinniśmy tego robić – powiedział, ale nie obchodziło mnie to. Powinno zadziałać jak kubeł zimnej wody, ale nie mogłam przestać go dotykać, przesuwać dłońmi po jego karku, barkach, oderwać od niego tułów czy odsunąć się. Jego dłonie oplecione wokół mojej talii również nie wydawały się przeciwne temu wszystkiemu, doprowadzały mnie do szaleństwa.

- Nie obchodzi mnie to – powiedziałam, zatapiając się ponownie w jego ustach. Nie mogłabym w tej chwili być nigdzie indziej, niż w jego ramionach. Wypity szampan buzował w moim ciele, podburzając uśpione hormony, sprawiając, że krew krążyła szybciej i czułam nieznośne gorąco. Och, błagam… Nie wiedziałam o co. Chciałam, by to się skończyło i żeby nie kończyło się nigdy. Ta chwila namiętności mogła mnie naprawdę wiele kosztować, ale nie dbałam o to, przesuwając językiem po jego wargach, gładząc policzki. Pod moimi zamkniętymi powiekami buchała czerwień. Traciłam nad sobą kontrolę.

Moje dłonie odnalazły górny guzik jego koszuli i pociągnęły. Nie spotkałam się z protestem. Jego ręce wślizgnęły się pod moją sukienkę, gładząc nagie ciało i wywołując przyjemny dreszcz. Zupełnie jak gdyby opuszki jego palców były magiczne, jakby rozbudzały wygasłe wulkany umiejscowione na moim ciele, które eksplodowały rozkoszą. Drugi guzik ustąpił bez najmniejszego problemu, tak jak i trzeci. Przebiegłam ustami wzdłuż linii jego szczęki i dotarłam do szyi. Uniósł głowę, lgnąc w moim kierunku, gdy rozpinałam kolejne guziki. Zjeżdżałam ustami coraz niżej, wzdłuż obojczyka i na klatkę piersiową. Rozpiętą koszulę jednym ruchem zrzuciłam z niego na podłogę, a on poddał się mojej woli. Sunęłam po jego ciepłym, niesamowicie pachnącym ciele, przesuwając dłońmi wzdłuż jego kręgosłupa. Objął mnie ramionami, zmuszając do uniesienia głowy i dotknięcia jego zachłannych ust. Rozkoszny dotyku… Westchnęłam, czując znów jego dłonie pod sukienką, gładzące boki mego ciała. Podniosłam ręce, ułatwiając jej zdjęcie. Gdy, naśladując mnie, przeniósł usta na moją szyję, westchnęłam ponownie i już nie przestawałam. Nie liczyło się nic oprócz tej chwili, tych ust, tych rąk i tego ciała. Pozbyliśmy się błyskawicznie reszty naszych ubrań. Dotyk jego nagiego ciała podziałał na mnie niczym największy afrodyzjak, oszałamiając mnie i ogłuszając, sprawiając, że nie mogłam myśleć o niczym poza „jeszcze… jeszcze…”. Jęknęłam, gdy przygryzł moją wargę. Sunął nosem we wgłębieniu mojej szyi, wywołując dreszcze. Było mi tak dobrze, tak idealnie…

Zdałam sobie sprawę, że czekałam na to już tak długo, na to by rzucił mnie na łóżko, gładził moje udo i… och! Nawet nie mogłam o tym myśleć. Świadomość, że jesteśmy razem, zupełnie nadzy, zawstydzała mnie, a równocześnie powodowała cudowne napięcie, wrażenie, że robimy coś zakazanego i wyjątkowego. Chłodna pościel ostudzała mnie, a jego ciało rozpalało. Czułam się jak na karuzeli, wirowało mi przed oczami, chciałam… tak bardzo mocno… po prostu być i… chcieć… i jeszcze… Poczułam go w sobie i wydałam z siebie jęk pomieszany z westchnieniem, zdając sobie sprawę, jak bardzo tego pragnęłam. Każdy ruch wywoływał uczucia podobne do eksplozji, miałam wrażenie, że za chwilę niebo runie mi na głowę, karząc za tak wielką przyjemność. Czułam się tak mała i tak duża, tak blisko i tak daleko, tak bardzo wspaniale i tak nieznośnie i jeszcze… coś…